حمایت از دانش سنتی به عنوان یکی ازاجزای حقوق مالکیت فکری

میراث نسل های گذشته به شمارمی آید و ثروتی است که حفظ و حراست از آن کاهش فقر و نابرابری رادر پی خواهد داشت .از نقطه نظر حقوقی ارزش اقتصادی دانش سنتی آن را مشمول قواعد مال و مالکیت قرار داده و از این جهت می تواند موضوع قرادادها و عقود باشد. اما مسئله این است که مالکیت این دانش با کیست ؟ نتایج حاصل از بررسی های حقوقی بیان گر این است که قائل شدن به مالکیت فردی به سختی امکان پذیر می باشد . لیکن می توان مالکیت جوامع محلی دارنده این دانش را نوعی مالکیت جمعی دانست در مقاله حاضر شیوه های حمایت از دانش سنتی بررسی می شود .(در مقاله دیگری ، شیوه های حمایت از آن در کنوانسیون ها و معاهدات بین المللی بررسی خواهد شد .)